535. Sebastian Szymański

Cześć,

Dziś chciałbym pokazać autograf jaki dostałem w kopercie zwrotnej w tamtym sezonie od warszawskiej Legii. Należy on do Sebastiana Szymańskiego. Sebastian to polski piłkarz grający na pozycji pomocnika w warszawskiej Legii. est wychowankiem TOP 54 Biała Podlaska, gdzie rozpoczął treningi w wieku 6 lat. W marcu 2013 trafił do Legii Warszawa. W sezonie 2015/2016 wystąpił w 12 meczach drużyny rezerw tego klubu, w których strzelił 1 gola – w wygranym 3:1 spotkaniu z Polonią Warszawa. Zagrał także w jednym meczu Ligi Młodzieżowej oraz 3 spotkaniach Centralnej Ligi Juniorów, którą Legia wygrała po pokonaniu w finale Pogoni Szczecin 5:4 w dwumeczu (0:2 i 5:2; w drugim starciu Szymański strzelił 2 gole).

W lipcu 2016 został włączony do pierwszej drużyny, w której zadebiutował 7 lipca 2016 w przegranym 1:4 meczu o Superpuchar Polski z Lechem Poznań. W Ekstraklasie zadebiutował 20 sierpnia 2016 w przegranym 1:3 spotkaniu z Arką Gdynia. W listopadzie 2016 przedłużył kontrakt z Legią do końca czerwca 2019. 3 marca 2017 w wygranym 3:1 meczu z Zagłębiem Lubin strzelił swojego pierwszego gola w pierwszym zespole Legii. W sezonie 2016/2017 zdobył z klubem mistrzostwo Polski, a także był najmłodszym zawodnikiem, który strzelił gola w Ekstraklasie w tym sezonie. Wystąpił również w 9 meczach trzecioligowych rezerw, strzelając 2 gole (oba w wygranym 3:1 spotkaniu z Widzewem Łódź) oraz 5 meczach Ligi Młodzieżowej, w których zdobył 2 bramki – obie w zremisowanym 3:3 spotkaniu z Borussią Dortmund. Kolejnego gola w pierwszym zespole strzelił 19 lipca 2017 w wygranym 6:0 meczu eliminacji do Ligi Mistrzów z IFK Mariehamn, a następnego zdobył 27 sierpnia 2017 w wygranym 2:1 spotkaniu z Zagłębiem Lubin. 21 września 2017 w wygranym 4:0 meczu Pucharu Polski z Ruchem Zdzieszowice strzelił kolejną bramkę. W październiku 2017 przedłużył kontrakt z klubem do 2022 roku. 28 listopada 2017 strzelił 2 gole w wygranym 4:2 meczu Pucharu Polski z Bytovią Bytów. 7 kwietnia 2018 zdobył bramkę w wygranym 3:0 meczu z Pogonią Szczecin. W sezonie 2017/2018 wygrał z Legią Puchar Polski. 13 maja 2018 strzelił kolejnego gola, tym razem w wygranym 2:0 meczu z Górnikiem Zabrze.

1 grudnia 2018 zdobył bramkę w wygranym 3:0 meczu z Koroną Kielce, strzelając tym samym swojego pierwszego gola w sezonie 2018/2019.

  

Jak zdobyty :   Prośba na adres:
Legia Warszawa S.A
ul. Łazienkowska 3
00-449 Warszawa

Ile czekałem: 29 dni
Jakość: Oryginał

534. Brian Laudrup

Cześć,

Kolejny wielki piłkarz ze słynnej listy FIFA 100 w mojej kolekcji. Dziś chciałbym wam pokazać autograf, który należy do Briana Laundrupa. Brian to duński piłkarz występujący na pozycji napastnika. Brat Michaela, w marcu 2004 roku znalazł się na liście 100 najlepszych piłkarzy stulecia FIFA ogłoszonej przez Pelégo.

Brian Laudrup urodził się w rodzinie o piłkarskich tradycjach. Jego ojciec i brat również byli piłkarzami. Karierę piłkarską rozpoczął w Brøndby IF wkrótce przenosząc się do niemieckiego Uerdingen. Już po jednym sezonie w tym klubie kupił go Bayern Monachium. Jego udane występy w zespole „Bawarczyków” poskutkowały transferem do zespołu Serie A, Fiorentiny. We Włoszech reprezentował również barwy Milanu, jednak w żadnym z tych klubów mu się nie wiodło. W lipcu 1994 opuścił Włochy i został zawodnikiem Rangers F.C., któremu pomógł w skompletowaniu dziewięciu z rzędu mistrzostw Szkocji (podczas pobytu Laudrupa w drużynie The Gers wygrywali ligę trzykrotnie). W 1998 Brian przeniósł się do Chelsea F.C., lecz nie rozegrał w barwach The Blues zbyt wielu spotkań i po kilku miesiącach odszedł do FC København. Rodzinne problemy spowodowały, że w 1999 odszedł do Ajaksu Amsterdam, w którym po jednym spędzonym sezonie zakończył profesjonalną karierę z powodu kontuzji. Dziś grywa wspólnie z równie popularnym bratem Michaelem w oldbojach Lyngby BK.

Laudrup był kluczowym graczem reprezentacji Danii, w której rozegrał 82 spotkania i strzelił 21 bramek. Pomógł jej w zdobyciu Mistrzostwa Europy w 1992, grał także na Euro 1996 i w Mistrzostwach Świata 1998.

Obecnie wspólnie z Peterem Schmeichelem i Prebenem Elkjærem Larsenem komentuje mecze Ligi Mistrzów dla duńskiej stacji telewizyjnej TV3+. 

Jak zdobyty : Kupno

 Ile czekałem: -

Jakość: Oryginał

533. Gordon Banks +

Cześć,

Jakieś 4 miesiące temu świat obiegła bardzo smutna wiadomość o śmierci jednego z najlepszych bramkarzy XX wieku. Mowa tutaj o Gordonie Banksie. Szczęście w nieszczęściu, podpis ten pod koniec ubiegłego roku znalazł się za sprawą wymiany w mojej kolekcji, za co jestem naprawdę wdzięczny, ponieważ dziś mogę się nim pochwalić na swojej stronie. Gordon Banks to angielski piłkarz występujący jako bramkarz. Mistrz świata z 1966, uczestnik MŚ 70.

W reprezentacji Anglii rozegrał 73 mecze, w tym 9 na MŚ. W 35 spotkaniach nie stracił bramki. Banks w bramce jest tak pewny jak nasze pieniądze w Banku Angielskim – napisał dziennik The Times po półfinałowym meczu mistrzostw świata w 1966, wygranym przez Anglię z Portugalią 2:1. W czterech pierwszych meczach Anglii w finałach MŚ 1966 nie puścił gola. Został pokonany dopiero w półfinale z Portugalią – i to strzałem Eusébio z karnego (zaliczył 443 minuty na boisku w finałach bez straty gola). Potem był finał, wygrana z RFN i Order Imperium Brytyjskiego otrzymany z rąk królowej Elżbiety II.

Banks uchodził za najlepszego bramkarza na świecie. Nadano mu pseudonim „Bank of England”. Jego znakiem firmowym była bluza w żółtym kolorze. W 1970 na Mistrzostwach Świata w Meksyku bronił w trzech meczach grupowych, a jego interwencja po strzale głową Pelégo uznana została „paradą stulecia”. W 1968 zdobył brązowy medal mistrzostw Europy. Bronił wyjątkowo prosto, nie wykonywał niepotrzebnie efektownych padów, najważniejsza była skuteczność, a nie styl.

Musiał zakończyć karierę w 1972 po tym, jak w wypadku drogowym (jego ford mustang wpadł w ciężarówkę) prawie stracił wzrok w prawym oku. Pojechał potem na rok do USA i grał w Fort Lauderdale Strikers. Tylko tam chcieli ślepego bramkarza – wspomina w autobiografii.

W grudniu 2015 poinformował, że zdiagnozowano u niego raka jelita. Zmarł 12 lutego 2019 roku.

Jak zdobyty : Wymiana

Ile czekałem: -

Jakość: Oryginał

532. Sepp Maier

Cześć,

Dzisiaj autograf pochodzący od prawdziwej piłkarskiej legendy - legendarnego bramkarza Reprezentacji Niemiec - Seepa Maiera. Seep to niemiecki piłkarz i trener, bramkarz reprezentacji Niemiec i Bayernu Monachium, uważany za jednego z najlepszych graczy na tej pozycji w historii piłki nożnej.

W barwach Bayernu (który był jedynym klubem w jego zawodowej karierze) mistrz RFN (1969, 1972, 1973, 1974), zdobywca Pucharu RFN (1966, 1967, 1969, 1971), trzykrotny zdobywca Pucharu Europy (1974, 1975, 1976), zdobywca Pucharu Interkontynentalnego (1976), zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów (1967). Łącznie rozegrał 473 mecze ligowe, z czego 442 z rzędu (w latach 1966–1977).

W drużynie narodowej w latach 1966–1979 rozegrał 95 spotkań. Czterokrotnie znajdował się w kadrze na MŚ (1966, 1970, 1974, 1978), jedynie za pierwszym razem, w Anglii, będąc rezerwowym. Mistrz świata 1974 i zdobywca trzeciego miejsca w 1970. Mistrz (1972) i wicemistrz (1976) Europy.

Trzykrotnie (1975, 1977, 1978) był wybierany piłkarzem roku w Niemczech.

Karierę zakończył po wypadku samochodowym w lipcu 1979. Przez wiele lat (1988–2004) był trenerem bramkarzy w sztabie trenerskim reprezentacji Niemiec.Autograf zdobyłem pisząc na adres prywatny bramkarza.

Wszystkie poniższe zdjęcia wędrują na wymianę:

Jak zdobyty : Prośba na adres prywatny
Ile czekałem: 18 dni
Jakość: Oryginał

531. Javier Zanetti

Cześć,

Dziś u mnie prawdziwa bomba - bo z pewnością bombą można nazwać autograf pochodzący od Javiera Zanettiego! Javier to argentyński piłkarz występujący na pozycji prawego obrońcy lub środkowego pomocnika. Zakończył swoją karierę i obecnie jest wiceprezydentem Interu Mediolan.

Javier Zanetti był kapitanem Interu, w którym grał od 1995 do 2014. Funkcję tę pełni od 29 sierpnia 1999 r. W klubie nosi na koszulce numer 4. Z mediolańską drużyną zdobył Puchar Ligi Mistrzów, Puchar UEFA, Klubowe Mistrzostwa Świata, 3 razy Puchar Włoch i 3 Superpuchary Włoch oraz 5 razy Mistrzostwo Włoch. Rozegrał ponad 800 spotkań w drużynie z Mediolanu. Rekordzista pod względem występów w reprezentacji Argentyny. Został wybrany przez FIFA do setki najlepszych piłkarzy wszech czasów. Przez Mediolan został uhonorowany za działalność społeczną nagrodą Ambrogino d'Oro. Jest ambasadorem Olimpiad Specjalnych.

Ze względu na swoją siłę i umiejętności, po przyjeździe do Włoch otrzymał pseudonim Il Trattore (traktor). Nominalną pozycją Javiera Zanettiego jest prawa obrona. "Il Capitano" potrafi jednak grać na lewej obronie, a także jako środkowy i prawy pomocnik, co czyni go zawodnikiem niezwykle wszechstronnym. Zanetti jest piłkarzem wyjątkowo wytrzymałym i odpornym na kontuzję, co potwierdza ilość jego występów w kolejnych sezonach. Ponadto Argentyńczyk potrafi znakomicie przyspieszyć, prowadzić piłkę i jej nie stracić, co w trakcie swej długiej kariery niejednokrotnie wykorzystywał. Nie jest jednak piłkarskim wirtuozem. Odznacza się wielką charyzmą oraz czystą grą, gdyż kartki otrzymuje jedynie incydentalnie. Bramki i asysty zdarzają się Zanettiemu okazjonalnie.

Javier Zanetti jest piłkarzem posiadającym najwięcej występów w historii reprezentacji Argentyny. Był członkiem srebrnej drużyny z Igrzysk Olimijskich w Atlancie. Występował na Mundialu 1998 i Mundialu 2002. Bramka Il Capitano na 2:2 w meczu Argentyny z Anglią na MŚ w 1998 r. spowodowała, że doszło do dogrywki, a planowany zamach na prokuratora Marka Kopacza nie powiódł się, gdyż podłożony pod jego samochodem ładunek wybuchowy eksplodował za wcześnie. Swój setny występ w barwach reprezentacji Zanetti świętował w półfinałowej potyczce Pucharu Konfederacji 2005 przeciwko reprezentacji Meksyku. Javier został wybrany wówczas piłkarzem meczu. Z wielkim niezrozumieniem przyjęto decyzję, iż Zanetti nie pojedzie na mistrzostwa świata 2006 pomimo, że występował w meczach eliminacyjnych. Dla Argentyny zagrał w aż 155 oficjalnych spotkaniach. Z pewnością jest to dla mnie autograf wymarzony i jeden z najcenniejszych w mojej kolekcji. Zdobyłem go dzięki wymianie z włoskim kolekcjonerem. 

Jak zdobyty : Wymiana
Ile czekałem: -
Jakość: Oryginał

530. Kevin Bua

Cześć,

Kolejnym autografem jaki dostałem w przesyłce od szwajcarskiego FC Basel jest autograf od szwajcarskiego środkowego pomocnika - Kevina Bua. Kevin zaczął swoją przygodę z piłką nożną od szwajcarskiego Servette. Latem 2015 roku przeniósł się do FC Zurych, natomiast od lipca 2016 roku jest zawodnikiem FC Basel.

Jak zdobyty : Prośba na adres: info@fcb.ch
Ile czekałem: -
Jakość: Oryginał

529. Albian Ajeti

Cześć,

Kolejnym autografem, jaki dostałem w przesyłce od FC Basel jest autograf Albiana Ajetiego. Albian to szwajcarski piłkarz pochodzenia albańskiego grający na pozycji napastnika. Od 2017 roku zawodnik FC Basel.

Jest wychowankiem FC Basel. W 2015 roku dołączył do jego seniorskiego zespołu. W rozgrywkach Swiss Super League zagrał po raz pierwszy 6 kwietnia 2014 w zremisowanym 0:0 meczu z FC Thun. Do gry wszedł w 86. minucie, zastępując Serey’a Dié. W latach 2014–2016 trzykrotnie zdobył wraz z klubem mistrzostwo kraju. 8 stycznia 2016 odszedł za milion euro do niemieckiego FC Augsburg. W Bundeslidze zadebiutował 12 marca 2016 w zremisowanym 2:2 spotkaniu z SV Darmstadt 98. Grał w nim od 54. minuty, gdy zastąpił Dominika Kohra. Jak się później okazało, był to jego jedyny występ ligowy w barwach Augsburga. Od 31 sierpnia 2016 do 30 czerwca 2017 przebywał na wypożyczeniu w szwajcarskim FC Sankt Gallen. Następnie pozostał w nim na zasadzie transferu definitywnego. 2 października 2017 ponownie został piłkarzem FC Basel. W sezonie 2017/2018 z 17 strzelonymi golami został królem strzelców ligi szwajcarskiej.

W reprezentacji Szwajcarii zadebiutował 8 września 2018 r. w wygranym 6:0 meczu Ligi Narodów z Islandią. Do gry wszedł w 65. minucie, zmieniając Breela Embolo. W 71. minucie zdobył swojego debiutanckiego gola po asyście Harisa Seferovicia.

Ma dwóch braci: Arlinda i swojego bliźniaka Adonisa. Obaj są piłkarzami. Arlind jest reprezentantem Albanii.

Jak zdobyty : Prośba na adres: info@fcb.ch
Ile czekałem: -
Jakość: Oryginał

528. Dimitri Oberlin

Cześć,

Bardzo lubię dostawać autografy, które nie wymagają wielkiego nakładu kosztów. Tak jest w przypadku zawodników szwajcarskiego FC Basel- wystarczy napisać maila, a po kilkunastu tygodniach w naszej skrzynce znajdziemy karty zawodników tego klubu. Tak właśnie zdobyłem autograf bohatera dzisiejszego wpisu - Dimitriego Oberlina. Dimitri to szwajcarski piłkarz pochodzenia kameruńskiego grający na pozycji napastnika. Od 2018 roku zawodnik FC Basel.

Jest wychowankiem FC Zürich. W czasach juniorskich trenował także w FC Etoile-Broye i FC Lausanne-Sport. W 2014 roku dołączył do seniorskiej drużyny FC Zürich. W rozgrywkach Swiss Super League zadebiutował 18 maja 2014 w zremisowanym 2:2 meczu z FC Aarau. Jak się później okazało, był to jego jedyny mecz ligowy w sezonie 2013/2014. 1 lipca 2015 odszedł za milion euro do austriackiego Red Bull Salzburg. Wraz z tym klubem w latach 2016–2017 zdobył dwa tytuły mistrza kraju. W sezonie 2015/2016 występował w FC Liefering stanowiącym klub satelicki Red Bull Salzburg. Od 15 lipca do 31 grudnia 2016 przebywał na wypożyczeniu w Rheindorfie Altach. 20 lipca 2017 został wypożyczony do FC Basel, w którym pozostał po zakończeniu wypożyczenia na zasadzie transferu definitywnego.

W reprezentacji Szwajcarii zadebiutował 23 marca 2018 w wygranym 1:0 towarzyskim meczu z Grecją. Do gry wszedł w 73. minucie, zastępując Breela Embolo.

Jak zdobyty : Prośba na adres: info@fcb.ch
Ile czekałem: -
Jakość: Oryginał

527. Lucio

Cześć,

Dzisiaj autograf pochodzący od zapewne jednego z najlepszych obrońców początku XXI wieku - Lucio. Lucio to były kapitan reprezentacji Brazylii występujący na pozycji środkowego obrońcy.

Lucio rozpoczynał swoją karierę piłkarską w 1996 r. w juniorskim zespole Planaltina z miasta o tej samej nazwie. Nie poznano się tam na jego talencie i po sezonie oddano go za darmo do CR Guary, również do zespołu juniorskiego. W swoim kolejnym zespole również nie zaskarbił sobie zaufania trenerów. Jego talent dostrzegli włodarze i skauci Porto Alegre. Młody zawodnik już w pierwszym sezonie zdołał wystąpić w 11 meczach pierwszego zespołu. W następnych dwóch latach (1999 i 2000) jego sława rosła – pojawił się na boisku 39 razy, strzelił również 5 goli. Jego forma przekonała działaczy Bayeru aby wyłożyć za młodego Brazylijczyka około 8,5 mln Euro. Zawodnik nie miał problemów z aklimatyzacją i szybko stał się ważnym zawodnikiem w zespole „Aptekarzy”. W 4 lata gry na ligowych boiskach wystąpił 92 razy, strzelając aż 15 goli. Był już wtedy znany w całej Europie. Wyścig o podpis pod jego kontraktem wygrał ostatecznie Bayern Monachium, płacąc za transfer około 12 milionów euro. Już w pierwszym sezonie występów w nowej drużynie przyczynił się do zdobycia mistrzostwa i Pucharu Niemiec. W Bayernie nie miał jednak aż takiego szczęścia do strzelania goli – w ciągu 5 lat strzelił ich zaledwie 7 w rozgrywkach Bundesligi. Latem 2009 roku sfinalizował swój transfer do Interu. Włoscy włodarze zapłacili za doświadczonego Brazylijczyka około 8 milionów Euro. W swoim pierwszym sezonie występami w trzydziestu ligowych spotkaniach przyczynił się do zdobycia przez Inter mistrzostwa kraju. Był również ważnym ogniwem zespołu w innych rozgrywkach a między innymi dzięki jego grze Inter zdobył pierwszą w swojej historii potrójną koronę.

Mimo że kontrakt z Interem Mediolan obowiązywał go do 2014 roku, 30 czerwca 2012 roku za porozumieniem obu stron Lucio rozstał się z klubem z Mediolanu. Wraz z zerwaniem kontraktu stał się wolnym zawodnikiem szukającym klubu.

4 lipca 2012 roku na zasadzie wolnego transferu przeszedł do Juventusu i podpisał dwuletni kontrakt obowiązujący do 30 czerwca 2014 roku. 17 grudnia 2012 roku rozwiązał kontrakt za porozumieniem stron.

18 grudnia 2012 roku po raz kolejny na zasadzie wolnego transferu dołączył do klubu São Paulo FC i podpisał z nim dwuletni kontrakt. 

W reprezentacji Brazylii zadebiutował podczas meczu eliminacyjnego nr.10 strefy CONMEBOL do Mistrzostw Świata 2002 wygranego przez Brazylię 1:0. Szybko zdobył zaufanie trenera i znalazł się w mistrzowskim składzie na Mundial w Korei i Japonii. W Azji zagrał wszystkie spotkania w pełnym wymiarze czasowym. Wyczyn ten osiągnął jeszcze tylko Marcos i Cafu. Na Mundialu 2006 w Niemczech pobił rekord grając 386 minut bez faulu. Odpadł jednak wraz ze swoją reprezentacją w ćwierćfinale przegranym z Francuzami 0:1. Był także zawodnikiem w kadrze na Mundial 2010 gdzie Brazylia ponownie odpadła w 1/4, tym razem ulegając Holandii 1:2. 

Jak zdobyty : Kupno
Ile czekałem: -
Jakość: Oryginał

526. Javier Pastore

Cześć,

Dziś chciałbym przedstawić autograf od Javiera Pastore - argentyńskiego piłkarza występującego na pozycji pomocnika we włoskim klubie AS Roma oraz w reprezentacji Argentyny.

Javier Pastore jest wychowankiem Club Atlético Talleres ze swojej rodzinnej Córdoby. W barwach tego zespołu występował w rozgrywkach drugiej ligi argentyńskiej, a trenerem Talleres był wówczas były reprezentant Argentyny – Ricardo Gareca. W sezonie 2007/2008 Pastore rozegrał dla swojego klubu 5 ligowych pojedynków, w których nie zdobył żadnej bramki.

W 2008 roku Argentyńczyk przeniósł się do Club Atlético Huracán. Zadebiutował jeszcze podczas sezonu 2007/2008, w meczu 16. kolejki turnieju zamknięcia z Club Atlético River Plate. Pastore w 71. minucie zmienił Federico Poggiego, a 10 minut później River Plate zdobyło zwycięską bramkę na 1:0. Od początku rozgrywek 2008/2009 argentyński pomocnik pełnił w swoim zespole rolę rezerwowego, jednak regularnie dostawał szanse gry. Miejsce w podstawowym składzie wywalczył sobie w połowie sezonu. Razem z Huracánem Argentyńczyk zdobył w turnieju zamknięcia wicemistrzostwo kraju, tracąc 2 punkty do Vélezu Sársfield. Argentyńskie media uznały ofensywną formację stworzoną przez Pastore i jego rówieśnika Matíasa Defederico za fantastyczną.

11 lipca 2009 roku Pastore podpisał 5-letni kontrakt z włoskim US Palermo. Kierownictwo sycylijskiego klubu zapłaciło za transfer 8 milionów euro. W Serie A Pastore zadebiutował 23 sierpnia 2009 roku w zwycięskim 2:1 spotkaniu z SSC Napoli.

30 lipca 2011 roku Pastore podpisał kontrakt z francuskim klubem PSG. Paryski klub zapłacił za piłkarza 43 miliony euro. 

Autograf zdobyłem kupując go za okazyjną cenę od kolekcjonera, który sprzedawał swoją kolekcję.

Jak zdobyty : Kupno
Ile czekałem: -
Jakość: Oryginał

525. Mateusz Szwoch

Cześć

Dzisiaj autograf który dostałem już bardzo dawno, ale nie było okazji do zaprezentowania go. Należy on do polskiego pomocnika Mateusza Szwocha.

Jest wychowankiem Borowiaka Czersk. Związany z drużynami juniorskimi czerskiego klubu w rundzie wiosennej sezonu 2005/2006 oraz rundy jesiennej 2007/2008. Między tymi rundami spędził drugą połowę 2006 roku w zespole juniorskim Gedanii Gdańsk. W 2008 roku przeniósł się z Borowiaka do zespołu Arki Gdynia, gdzie spędził 6 lat.

Po przejściu do Arki, Szwoch przez trzy lata trenował z drużynami juniorskimi. Na początku 2010 roku zaczął grę w gdyńskim zespole w nieistniejących już rozgrywkach Młodej Ekstraklasy. W seniorskiej drużynie zadebiutował 8 października 2011 roku w meczu z Zawiszą Bydgoszcz. W latach 2012–2014 był podstawowym zawodnikiem Arki. Łącznie w pierwszym zespole rozegrał 72 spotkania i zdobył 12 bramek.

1 lipca 2014 roku związał się 4-letnim kontraktem z Legią Warszawa. Debiut w Legii zaliczył 24 sierpnia 2014 roku. W pierwszej drużynie warszawskiego klubu rozegrał 8 spotkań. W lutym 2015 roku u pomocnika Legii wykryto arytmię serca. Na początku maja przeszedł zabieg ablacji, po którym objawy arytmii ustąpiły.

W lutym 2016 roku wrócił do Arki Gdynia na zasadzie 1,5-rocznego wypożyczenia.

Okres przygotowawczy przed sezonem 2017/2018 spędził w Legii Warszawa i wystąpił w trzech oficjalnych meczach: o Superpuchar Polski z Arką Gdynia, w Ekstraklasie z Górnikiem Zabrze oraz w II rundzie kwalifikacyjnej do Ligi Mistrzów z IFK Mariehamn, po czym w związku z trudnością przebicia się do pierwszego składu został ponownie wypożyczony na rok do gdyńskiego klubu.

Autograf zdobyłem bardzo dawno temu, pisząc prośbę zbiorową na adres Legii Warszawa.

Jak zdobyty : Prośba na adres Legii Warszawa
Ile czekałem: nie pamiętam już
Jakość: Oryginał

524. Mateusz Cetnarski

Cześć,

Dziś autograf który dostałem w gratisie do pewnej wymiany - pomimo że nie zbieram autografów z naszej rodzimej ligi (z wyjątkiem oficjalnych kart klubowych) to postanowiłem poświęcić osobny post dla tego zawodnika - Mateusza Cetnarskiego. Jest wychowankiem Kolbuszowianki Kolbuszowa. Jako junior szkolił się w UKS SMS Łódź i UKS SMS Bałucz. Przed sezonem 2007/08 przeszedł do GKS Bełchatów. W polskiej ekstraklasie zadebiutował 22 września 2007 w spotkaniu z Jagiellonią Białystok. Do końca rozgrywek wystąpił jeszcze w ośmiu innych ligowych meczach. Jedenastokrotnie pojawiał się również na boiskach Młodej Ekstraklasy. W rundzie wiosennej sezonu 2008/2009 Cetnarski był już podstawowym zawodnikiem swojego zespołu. 18 października 2008 w pojedynku z Polonią Bytom strzelił swojego pierwszego gola w najwyższej polskiej klasie rozgrywkowej i tym samym przyczynił się do zwycięstwa GKS 2:1. Przed sezonem 2011/2012 za kwotę około 300 tysięcy euro przeniósł się do drużyny wicemistrza Polski. W tym też sezonie ze Śląskiem wywalczył mistrzostwo Polski. 12 sierpnia 2012 roku w meczu o Superpuchar Polski z Legią Warszawa, gdzie regulaminowy czas gry nie przyniósł rozstrzygnięcia, Cetnarski wykonał decydującą jedenastkę, zapewniając Śląskowi wygraną 4:2 w rzutach karnych i zdobycie Superpucharu Polski. 1 lutego 2014 roku Śląsk Wrocław rozwiązał z nim kontrakt. 6 lutego 2014 roku Cetnarski podpisał półroczny kontrakt z Widzewem Łódź. Miał on pomóc łódzkiemu zespołowi obronić się przed spadkiem z Ekstraklasy. Po tym jak Widzew spadł do pierwszej ligi Cetnarski nie przedłużył kontraktu w wyniku czego został wolnym zawodnikiem. 10 czerwca 2014 roku podpisał dwuletni kontrakt z opcją przedłużenia o rok z Cracovią. 3 lipca 2017 został wypożyczony na rok do Sandecji Nowy Sącz, natomiast od 2019 roku jest zawodnikiem Górnika Łęczna.

Jak zdobyty : Dostałem w gratisie
Ile czekałem: -
Jakość: Oryginał

523. Mathieu Debuchy

Cześć,

Dziś chciałbym zaprezentować autograf pochodzący od francuskiego piłkarza grającego na pozycji obrońcy - Mathieu Debuchy'ego. Debuchy jest wychowankiem klubu z Lille i w pierwszym zespole grał od 2003 roku. W Ligue 1 zadebiutował 31 stycznia 2004 roku w wygranym 1:0 wyjazdowym meczu z FC Metz. Z kolei pierwszego gola w lidze zdobył w sezonie 2004/2005, 15 stycznia 2005 w 1. minucie meczu z Girondins Bordeaux (3:1). W styczniu 2013 roku odszedł do Newcastle United. 5 lipca 2014 roku potwierdził swój transfer do Arsenalu F.C., a 17 lipca został oficjalnie zaprezentowany w nowym klubie. W reprezentacji Francji Debuchy zadebiutował 7 października 2011 roku w wygranym 3:0 meczu eliminacjach do Euro 2012 z Albanią. Wystąpił w 27 spotkaniach swojej Reprezentacji.

Jak zdobyty : Kupno
Ile czekałem: -
Jakość: Oryginał

522. Adil Rami

Cześć

Dziś chciałbym zaprezentować autograf pochodzący od byłego obrońcy AC Milan - Adila Ramiego. Adil to francuski piłkarz marokańskiego pochodzenia występujący na pozycji obrońcy we francuskim klubie Olympique Marsylia, reprezentant Francji. Rami urodził się na Korsyce, w mieście Bastia, w rodzinie pochodzenia marokańskiego. Karierę piłkarską rozpoczął w klubie Fréjus, skąd w 2006 roku trafił do Lille OSC. W nowych barwach zadebiutował 19 maja 2007 roku w przegranym 1:2 wyjazdowym meczu z AJ Auxerre. 18 października 2008 roku w zremisowanym 2:2 spotkaniu ligowym z Olympique Lyon zdobył swoją pierwszą bramkę dla klubu. Latem 2011 roku przeszedł do hiszpańskiej Valencii. W drugiej połowie 2013 roku został zawieszony przez zarząd klubu za publiczną krytykę drużyny oraz trenera. 12 lipca 2013 roku A.C. Milan oficjalnie poinformował za pośrednictwem swojej strony internetowej, że doszedł do porozumienia z hiszpańską Valencią w sprawie kupna Ramiego, który oficjalnie wzmocnił nowy zespół 12 lipca 2014 roku. 

20 marca 2008 roku Rami otrzymał swoje pierwsze powołanie do reprezentacji Francji, jednak podczas towarzyskiego spotkania z Anglią nie zadebiutował w niej. 25 marca wystąpił za to w kadrze B, która w nieoficjalnym meczu podejmowała Mali. Ostatecznie pierwsze spotkanie w pierwszej reprezentacji rozegrał 11 sierpnia 2010 roku, gdy Francja przegrała 1:2 z Norwegią. Znalazł się w kadrze na Mistrzostwa Europy 2012. 

Autograf pochodzi z wymiany z zagranicznym kolekcjonerem i jest to kolejny już autograf byłego zawodnika Milanu w mojej kolekcji.

Jak zdobyty : Wymiana
Ile czekałem: -
Jakość: Oryginał

521. Michael Owen

Cześć,

Dziś autograf jednego z najbardziej znanych angielskich napastników - Michaela Owena!

Karierę rozpoczął w Liverpoolu, gdzie pierwszy mecz rozegrał w 1996 roku. Stał się najmłodszym piłkarzem, który: zdobył koronę króla strzelców ligi (18 goli) i strzelił gola w reprezentacji Anglii (27 maja 1998 przeciw Maroku).

Owen zyskał sławę sportową już jako nastolatek, kiedy podczas MŚ we Francji strzelił bramkę po kapitalnej solowej akcji w meczu 1/8 finału przeciwko Argentynie. W sezonie 1998/99 otrzymał nagrodę Sports Personality of the Year (Sportowa Osobowość Roku). Rok 2001 okazał się przełomowym i jednym z najbardziej udanych w karierze napastnika. Liverpool z Anglikiem w składzie zdobył Puchar UEFA, Superpuchar Europy, Puchar Anglii, Puchar Ligi i Tarczę Dobroczynności. We wszystkich finałowych spotkaniach o te trofea Owen wpisywał się na listę strzelców. UEFA doceniła 22–letniego wówczas gracza, honorując go tytułem Piłkarza Roku w Europie.

Napastnik zajął stałe miejsce w narodowej reprezentacji, zdobywając m.in. hat-tricka w meczu przeciwko Niemcom na stadionie olimpijskim w Monachium – Anglicy wygrali wówczas aż 5:1. Na MŚ w Korei i Japonii strzelił dwie bramki i miał jedną asystę. Anglia pożegnała się z mistrzostwami w ćwierćfinale, gdzie nie sprostała Brazylijczykom, przegrywając 1:2 (gola dla Anglii zdobył właśnie Owen). Podczas kolejnego turnieju (EURO 2004) Owen zdobył jednego gola – w przegranym ćwierćfinałowym spotkaniu z Portugalią. Tuż przed startem sezonu 2004/2005 nieoczekiwanie pojawiły się informacje o przejściu Owena do Realu Madryt. Początkowo sądzono, że są to tylko spekulacje, ale transfer został dokonany w ciągu zaledwie 48 godzin. Suma odstępnego za Anglika wyniosła niecałe 9 mln £ plus pomocnik Realu, Antonio Núñez. Dla Liverpoolu Michael Owen wystąpił łącznie 306 razy we wszystkich rozgrywkach, strzelając 179 bramek.

W premierowym i zarazem ostatnim sezonie w Madrycie Anglik zdobył 16 bramek w 45 spotkaniach. Konkurencję do gry w pierwszym składzie stanowili wówczas Raúl czy Ronaldo, stąd też liczba minut spędzonych na boisku była dla Owena niesatysfakcjonująca. W końcu, po długich negocjacjach z kilkoma klubami (m.in. z Liverpoolem), Michael został zakupiony za 16 milionów funtów przez Newcastle United w lecie 2005 roku. Podczas meczu z Tottenhamem w grudniu 2005, Owen zderzył się z bramkarzem drużyny przeciwnej Paulem Robinsonem i złamał palec u nogi, przez co musiał pauzować przez trzy miesiące. Po okresie intensywnej rehabilitacji zawodnik wrócił na boisko na towarzyski mecz reprezentacji Anglii. Po trzech meczach sparingowych, w których Anglik zdobył jedną bramkę, rozpoczęły się mistrzostwa świata w Niemczech. W ostatnim spotkaniu grupowym napastnik źle stanął i zerwał więzadła krzyżowe w prawym kolanie, przez co rehabilitował się kolejne dziesięć miesięcy. Kariera reprezentacyjna Anglika dobiegła końca w 2008 roku – w barwach drużyny narodowej rozegrał 89 spotkań i zdobył 40 goli.

3 lipca 2009 roku został zawodnikiem Manchesteru United na zasadzie wolnego transferu. 29–letni Anglik podpisał dwuletni kontrakt. Debiutancką bramkę zdobył w tym samym miesiącu, w 85. minucie meczu towarzyskiego przeciwko Malaysian XI. Swoim trafieniem Owen dał zwycięstwo United 3:2. Na „Old Trafford” zawodnik spędził trzy sezony – sięgnął z drużyną po mistrzostwo Anglii, Puchar Ligi, a także Tarczę Wspólnoty. W maju 2011 roku był rezerwowym podczas finału Ligi Mistrzów, przegranego przez Manchester United 1:3 z Barceloną na Wembley.

4 września 2012 roku podpisał roczny kontrakt z klubem angielskiej ekstraklasy Stoke City. 19 marca 2013 roku ogłosił, że zakończy karierę po sezonie 2012/2013. Ostatni mecz rozegrał 19 maja 2013 roku z Southampton.
Znalazł się na prestiżowej liście FIFA 100 zrzeszającej najlepszych piłkarzy XX wieku. Zdobył również Złotą Piłkę dla najlepszego zawodnika 2001 roku. Z pewnością jest to jeden z najcenniejszych autografów w mojej kolekcji.

Poniższy autograf jestem skłonny wymienić, ale oczekuję naprawdę poważnych ofert za niego:

Jak zdobyty : Prośba na prywatny adres

 Ile czekałem: 336 dni

Jakość: Oryginał

520. Raymond Kopa

Cześć,

Dzisiaj autograf pochodzący od kolejnego wielkiego piłkarza - Raymonda Kopy. Raymond to francuski piłkarz polskiego pochodzenia grający na pozycji napastnika. Reprezentant Francji. Brązowy medalista Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1958. Trzykrotny zwycięzca Pucharu Europy. Czterokrotny mistrz Francji, dwukrotny mistrz Hiszpanii. Laureat Złotej Piłki (1958).

Urodził się 13 października 1931 w Nœux-les-Mines w departamencie Pas-de-Calais w rodzinie polskich imigrantów.

W młodości, przez około 2 lata, pracował jako górnik, łącząc pracę z treningami w lokalnym klubie US Nœux-les-Mines. Po wypadku, w wyniku którego stracił kciuk, został zwolniony z kopalni. W 1949 został zawodnikiem klubu Angers, z którym przez dwa sezony (1949/1950 i 1950/1951) występował w Division 2 (w sumie 60 meczów i 15 bramek).

W latach 1951–1956 grał w Stade de Reims, z którym dwukrotnie (sezony 1952/1953 i 1954/1955) zdobył mistrzostwo Francji, a raz (sezon 1953/1954) wicemistrzostwo kraju. W tym czasie wystąpił w 158 meczach najwyższej klasy rozgrywkowej, w których zdobył 48 goli.

W 1956 został graczem Realu Madryt. Z klubem tym trzy razy (1957, 1958 i 1959) zwyciężał Puchar Europy. Ponadto dwukrotnie (sezony 1956/1957 i 1957/1958) zdobywał mistrzostwo Hiszpanii, a raz (sezon 1958/1959) srebrny medal mistrzostw kraju. W sumie przez 3 sezony w barwach Realu wystąpił w 79 spotkaniach ligowych, w których strzelił 24 bramki.

W latach 1952–1962 rozegrał 45 meczów w barwach reprezentacji Francji, strzelając w nich 18 bramek. Dwukrotnie (1954 i 1958) wziął udział w mistrzostwach świata, w sumie występując w 8 meczach tych rozgrywek, zdobywając w nich 4 gole. W 1958, wraz z francuską kadrą, zdobył brązowy medal mistrzostw świata.

Następnie powrócił do Reims, w którym grał do 1967. W ciągu 8 sezonów ponownie dwukrotnie zdobył mistrzostwo kraju (sezony 1959/1960 i 1961/1962), a także po razie srebrne (sezon 1962/1963) i brązowe (sezon 1960/1961) medale mistrzostw Francji. W sezonie 1963/1964 z klubem Reims spadł do drugiej ligi, gdzie grał przez kolejne 2 sezony (1964/1965, 1965/1966), w drugim z nich zwyciężając Division 2 i powracając na ostatni w swojej karierze sezon (1966/1967) do Division 1. Łącznie w latach 1959–1967 w barwach Reims rozegrał 188 meczów w najwyższej klasie rozgrywkowej (27 bramek) i 56 spotkań (6 goli) w drugiej klasie rozgrywkowej.

Był wielokrotnie nagradzany za swoje osiągnięcia. W 1958 zdobył Złotą Piłkę przyznawaną przez France Football. W 1970 został odznaczony Legią Honorową. W marcu 2004 znalazł się gronie najlepszych piłkarzy w historii – FIFA 100, wybranych z okazji stulecia Międzynarodowej Federacji Piłki Nożnej.

Był autorem wspomnień, które ukazały się m.in. w Polsce, pt. „Piłka i ja” (1975).

Zmarł 3 marca 2017 w Angers w departamencie Maine i Loara.

Autograf zdobyłem dzięki wymianie,za którą serdecznie dziękuję. Zdążyłem się wymienić jeszcze przed śmiercią Pana Raymonda, dzięki czemu uniknąłem twardych negocjacji związanych z wymianą za autograf nieżyjącego już wielkiego piłkarza. Ot taki mój mały zmysł wymiany.

Jak zdobyty : Wymiana

 Ile czekałem: -

Jakość: Oryginał, WYMARZONY !